تیر خلاص به سبک هریسون

آنها که خبرنویسی کارشان شده است و  از بدحادثه یا از سر انتخاب آگاهانه ، از تحریریه های اخبار مکتوب و غیرمکتوب سردرآورده اند ، شاید با من همداستان باشند که وقتی متنی به دستت می دهند که مثلا : «خبری اش کن» ! مهم ترین بخش (لید) را لزوما نه در اول متن بلکه در اواسط و حتی آخرین عبارت باید بجویند ! چرا که منطق بعضی آدم ها (که قرار است خبر شوند !) ایجاب می کند اول کلی آسمان و ریسمان به هم ببافند و ذهن تو را به هزار جا بکشانند و در هر گذری «نشانه» ای در ذهنت بر جای گذارند تا.... آخر متن ! و در آخرین پاراگراف که گیج و منگ قصه پردازی آنها شده ای ... آنوقت در آخرین عبارت «تیر خلاص» را بر پیشانی ات بنشانند ! بی آنکه بفهمی و دردت بیاید .
خانم «فرانسیس هریسون» خبرنگار بی بی سی در ایران را نباید دست کم گرفت . اگر گزارش امروز ایشان را درباره «دشواری فعالیت خبری در ایران» بخوانید ، نمونه ای اعلا از همان سبکی که در بالا به آن اشاره کردم (اسمش را بگذاریم سبک تیر خلاص !) در گزارش ایشان خواهید یافت . خواهش می کنم به این متن اول از همه به دید «آموزشی» نگاه کنید و بعد «تفننی» !
هریسون که به خاطر گزارش اخیرش از یهودیان ایران ، بیشتر شناخته شده است ، در ابتدا به گزارشی که از سالروز پیروزی انقلاب (22 بهمن) ارسال کرده و در آن ، جمعیت میلیونی را «صدها» نفر دیده است ،اشاره می کند . هریسون همان اول کار حرف دل شما را خودش به خودش می زند : « من بطور افتضاح آمیزی این تعداد را کمتر تخمین زده ام و به خاطر همین موضوع یک هفته هر شب تلویزیون ایران مرا مورد حمله قرار می داد » . این را می گویند «خودزنی» از نوع انگلیسی !
او سپس به مردی اشاره می کند که با «یک ژاکت قرمز زشت» و «کراوات» در حضور راهپیمایان روز قدس امسال ، ادای خبرنگار بی بی سی را در می آورد و می گوید : «هیچکس برای حضور دراین تظاهرات که دولت آن را ترتیب داده - بیرون نیامده و خیابانها کاملا خالی از جمعیت است» . (کجایند اساتید ارتباطات و زبدگان تحلیل محتوا که دل و روده این عبارت جهت دار را بیرون بکشند و به همه نشان بدهند که بی بی سی خنگ ترین آدمها را به عنوان خبرنگار به ایران نمی فرستد ُ، البته به هیچ سازمانی توهین نشود !) .
فرانسیس هریسون سپس از شوهر ایرانی اش می گوید و از اینکه برخی از وبلاگها (کدام وبلاگ ؟ چند وبلاگ ؟ کی دیده ؟ کی شنیده؟ ) او را به خاطر این ازدواج مورد شماتت قرار داده اند ، ابراز ناراحتی می کند . او بلافاصله موضوع «بی طرفی » را به میان می کشد و اینکه «چرا کسی از مردان خبرنگار خارجی که با زنان ایرانی ازدواج می کنند درباره اینکه آیا همچنان به لحاظ خبری بی طرف هستند یا نه سئوالی نمی کند؟ ». انگار به قول سینمایی ها ، داستان کم کم به مرحله گره گشایی نهایی نزدیک می شود !
هریسون سپس ماهرانه صحنه را عوض می کند و پرده از نارضایتی مخالفان رژیم ایران از «عملکرد رسانه های خارجی به ویژه بی بی سی» ، بر می دارد : « حضور رسانه خارجی در ایران برای کسانی که خارج از ایران بوده و خواستار تغییر رژیم هستند آزاردهنده  است » . حالا دیگر هر دو کفه به یک اندازه پر شده اند !
اکنون که معلوم شده است مخالفان بی بی سی هم در میان طرفداران نظام جمهوری اسلامی و هم در میان مخالفان جمهوری اسلامی حضور دارند ، یک نتیجه دم دستی و نه چندان غیر منطقی می توان گرفت و آن جمله ای است که هریسون در پایان با تاکید آن را ادا می کند : « ما مستقل هستیم»!  . و این همان تیر خلاص است که بر پیشانی مخاطب می نشیند . بی آنکه بفهمد و دردش بیاید !

در این باره بخوانید :

خبر و اثر - وبلاگ عصر رسانه